Nowe badania przeprowadzone przez Néstora Pérez-Méndeza i wsp. podkreślają ekonomiczne implikacje spadku liczebności gatunków zapylaczy. Tutaj autorzy podsumowują swoją pracę.
Królowa i robotnica Bombus pauloensis podczas zakładania gniazda lęgowego. Fot: Gerardo GennariNiedawna ekspansja i intensyfikacja rolnictwa w celu zaspokojenia rosnącego zapotrzebowania na żywność jest jednym z głównych czynników powodujących niepokojącą utratę różnorodności owadów na całym świecie. Spadek ten może prowadzić do znacznego pogorszenia usług ekosystemowych, które owady zapewniają, takich jak zapylanie lub regulacja szkodników upraw. Na przykład, wiele gatunków dzikich pszczół, takich jak trzmiele, jest uznawanych za bardzo skutecznych zapylaczy jabłek. Jednak w szczególności trzmiele odnotowały poważny spadek liczebności na skalę światową, w tym w Ameryce Południowej. Utrata siedlisk, nadużywanie pestycydów i interakcje z innymi egzotycznymi trzmielami to prawdopodobnie najważniejsze czynniki powodujące spadek liczebności trzmieli rodzimych z południowej Argentyny. Nie jest jednak jasne, w jakim stopniu zjawisko to wpływa na plony ważnych upraw zależnych od zapylaczy, takich jak jabłka, a tym samym na zyski rolników.
W naszych badaniach wprowadziliśmy ule pszczoły miodnej (Apis mellifera) i kolonie rodzimego trzmiela czarnego (Bombus pauloensis
) do sadów jabłoniowych położonych w historycznym zasięgu występowania tego gatunku trzmiela, w których jednak ostatnio zanikł. Następnie porównaliśmy plony w gospodarstwach, w których występują oba gatunki (pszczoła miodna i trzmiel) z gospodarstwami, w których występują tylko pszczoły miodne. Wyniki były zaskakujące: jabłonie rosnące w sadach, w których nie ma rodzimych trzmieli czarnych, dawały o połowę mniej jabłek niż drzewa rosnące w sadach, w których są zarówno pszczoły miodne, jak i trzmiele. Dla rolników oznaczało to zmniejszenie zysków o ponad 50%. Nasze wyniki są ważne, ponieważ pokazują, że utrata tylko jednego kluczowego gatunku zapylacza powoduje znaczne zmniejszenie produkcji jabłek i zysków ekonomicznych dla lokalnych rolników. Wizualne podsumowanie wyników badańNasze badaniapodkreślają potrzebę bardziej zrównoważonego rolnictwa i promowania praktyk zarządzania wspierających bioróżnorodność gospodarstw rolnych; na przykład, ograniczając stosowanie pestycydów lub promując siedliska seminaturalne w różnych skalach przestrzennych. Zmiana obecnego paradygmatu rolnictwa poprzez przejście od konwencjonalnej do ekologicznej intensyfikacji, wydaje się być kluczowa dla pogodzenia rosnącego zapotrzebowania na żywność z zachowaniem bioróżnorodności agroekosystemów. Musimy być świadomi wielorakich korzyści płynących z lepszego dbania o środowisko: w tym przypadku produkowania większej ilości zdrowszej żywności i zabezpieczania zysków ekonomicznych lokalnych rolników.
Przeczytaj cały artykuł "The economic cost of losing native pollinator species for sadchard production" (Ekonomiczne koszty utraty rodzimych gatunków zapylaczy w produkcji sadowniczej), dostępny bezpłatnie przez ograniczony czas w Journal of Applied Ecology.
